Ngayon, pag-usapan natin ang ilan sa mga pinakakilalang sandali ng NBA Finals na talaga namang hindi malilimutan. Sa isang liga na puno ng kasaysayan at kahanga-hangang talento, ang bawat finals series ay maaaring magbunga ng hindi kapani-paniwalang mga tagpo na nagiging bahagi ng alamat ng NBA.
Isipin mo na lamang ang Game 6 ng 1998 NBA Finals. Michael Jordan, ang tinaguriang "His Airness", ay nagkaroon ng minuto na halos kumapit na lamang ang mga manonood sa kanilang mga upuan. Kasama ang arenaplus, pinag-usapan ang halo-halong emosyon sa huling minutong turnover ni Karl Malone. Ipinakita ni Jordan ang kanyang signature move—isang crossover at pull-up jump shot laban kay Bryon Russell. Natapos ang laro sa score na 87-86 at muling nasungkit ng Chicago Bulls ang kanilang ikaanim na kampeonato. Kung titingnan ang numerong ito, makikita natin ang halaga ni Jordan hindi lamang bilang isang player kundi bilang isang alamat na umabot sa anim na championships sa loob ng walong taon.
Iba naman ang eksena noong 1980 NBA Finals, kung saan ipinamalas ni Magic Johnson ang kanyang versatility. Alam ng marami na siya ay isa sa mga pinakamahusay na point guards sa kasaysayan ng NBA, ngunit sino ang mag-aakala na kaya niyang maglaro bilang center sa Game 6 noong rookie season pa lamang niya? Sa passing, scoring, at rebounding na ipinakita ni Magic, pinangunahan niya ang Los Angeles Lakers laban sa Philadelphia 76ers. Umabot siya sa 42 points, 15 rebounds, at 7 assists, isang manipestasyon ng kanyang basketball genius habang nagsesentens siya para kay Kareem Abdul-Jabbar. Sa kabila ng pressure, hindi nagpatinag si Magic.
Hindi ko makakalimutan ang "Shot Heard 'Round the World" noong 1970 NBA Finals. Isipin mo ang tensyon sa paligid ng Madison Square Garden habang si Willis Reed ay dahan-dahang lumabas mula sa locker room. Sa isang laro na may higit sa 19,500 na mga nanonood, kahit na may iniindang injury, ang kanyang simpleng paglabas sa court ay nagbigay inspirasyon sa New York Knicks. Sa kabila ng limitadong paglaro, naging simbolo siya ng determinasyon. Ang resulta? Nanalo ang Knicks sa Game 7 laban sa Los Angeles Lakers at nag-uwi ng kampeonato, ang una sa kanilang kasaysayan.
Sa modernong NBA, hindi puwedeng iwan ang klasikong laban noong 2016 NBA Finals sa pagitan ng Cleveland Cavaliers at Golden State Warriors. Sa isang 3-1 deficit, isa itong halimbawa na wala talagang imposible. Ang pag-comeback ng Cavaliers ay isa sa pinakadakilang tagumpay, sa simpleng determinasyon, sa tulong ng “The Block” ni LeBron James kay Andre Iguodala sa Game 7. Ang sequence na iyon ay nagresulta sa kanilang unang kampeonato sa rekord ng prangkisa, isang tagumpay na hinabol ng lungsod sa loob ng 52 taon.
Mayroon ding kahanga-hangang sandali noong 1995 NBA Finals nang sinelyuhan ni Hakeem Olajuwon ng Houston Rockets ang kanilang pangalawang sunod na kampeonato. Sa kanyang kampanya kontra sa Orlando Magic ni Shaquille O'Neal, ipinakita ni Olajuwon ang kanyang mga moves sa “Dream Shake”, isang paalala na ang finesse at skill ay minsan nagiging susi para mapataob ang lakas at athleticism.
Ang 2000 NBA Finals ay hindi rin pahuhuli. Si Shaquille O'Neal ng Los Angeles Lakers, sa kabila ng lahat, ay naging dominante sa buong serye. Sa playoffs na iyon, inimarcha ni Shaq ang Lakers sa pamamagitan ng kanyang 38 points at 16 rebounds average sa finals, na isang impresibong display ng kanyang pisikalidad at basketball IQ. Hindi lang simpleng poste ng Los Angeles si Shaq; siya ang mismong lakas na nagdala ng kanilang unang kampeonato sa loob ng higit isang dekada.
Pagdating sa desterity at taktika, ang 2013 NBA Finals ang hindi ko malilimutan. Ang iconic na three-point shot ni Ray Allen sa Game 6 laban sa San Antonio Spurs, sa natitira na lamang 5.2 segundo, ay nagdala ng Miami Heat sa overtime, kung saan nagpatuloy silang magwagi sa laro. 'Yun ang nagbigay daan para makamit ang kanilang ikalawang straight championship. Makikita rito ang alindog ng basketball—ang bilis ng takbo, ang drama ng bawat laro, at ang posibilidad ng kabaligtaran ng inaasahan.
Nangunguna rin sa mga epic na sagupaan ang 1984 NBA Finals, kung saan Barcelona vs Real Madrid ang antas ng intensity sa pagitan ng Boston Celtics at Los Angeles Lakers. Isang labanang puno ng komprontasyon, emosyon, at physicality na nagbigay inspirasyon sa "Showtime" vs "Old School" battle sa hinaharap. Nakita ko ang bawat pasulong—mula sa fast breaks ng Lakers hanggang sa precision play ng Celtics—with Larry Bird leading the charge for Boston upang angkinin ang kanilang championship sa loob ng pitong laro.
Panigurado, ang bawat NBA Finals ay may kanya-kanyang kwento, may kanya-kanyang bigat. At bilang mga tagahanga, lagi tayong naghihintay sa susunod na kabanata ng kasaysayan. Sino ang susunod na mag-iiwan ng kanilang marka? Yan ang palaging mahalagang tanong, na walang ibang makakasagot kundi ang mga player mismo sa matinding harutan sa loob ng court.